Je mooie woorden blijk ik ontgroeid mijn armen steken al uit je tekortkomingen jou trek ik niet meer aan ik heb te veel plooien bijna...

wij, slechts stippen op een luchtfoto van Google Maps gedropt in een zomereikenbos op een open plek leg ik je neer, uit het oog van de...

Hier rukken schepen aan hun touw, even dwingend klinkt het slagwerk van masten, in dit nauw waar kapers werden geroepen om éénmaal aan...

Ik beeld de zeespiegel uit armen waaiend, benen golvend, uitdijende dijen, glazige ogen en langgerekte ademstoten die bij je voeten...

klank: Teleferick gedicht: Jan Kleefstra Mei in protte stimmen bûnen we fragminten as stof oan in fierstente lytse wrâld dy’t yn it...

Toen God het ruimtekookboek voor beluste dummies las, herlas, roerde Hij als bezeten in de oersoep. Schiep daaruit de aarde. Engelen...

De lengte van een stuk ijs is vluchtig, nog brozer onder bruggen dan tussen stenen in een rivier of op een terp. Het ziet er anders uit,...

De ramen hebben de kinderen bijeen geroepen. Meisjes jongens ogen achter glas het is een heldere dag een schreeuw staat in de...

hij staat aan de waterrand ziet in een bosje aangemeerd een bruine sloep als een lichaam uitgestrekt mond aan land, voeten in het water...

tweede voorpublicatie uit GOLEMAN finale van ‘Liedboek voor de grote reus’ (2022) ge denkt nu dat ik mensen haat maar nee er zijn toch...

‘Maar ze maken hier geen engelen, alleen jongens van vlees en bloed.’ Marieke Lucas Rijneveld De hete adem in m’n nek dampt aan, schenkt...

toen het glazen oerwoud zijn valkuilen open sloeg soortgenoten samentroepten kuddes en scholen aanschoven voor poorten van fuiken en...

Zijn linkerhand volgt uur na uur ogen, beelden en gedachten. Lijn na lijn groeit de gravure in het roodkoper. Geboorte. Er moet licht...

de meisjes dragen een braillebril die alles en iedereen overkapt inkapselt inpakt in noppenfolie elk stofje vormt een grauw grijs...

Toen ik Shari Van Goethem vroeg om haar stem te lenen voor een compositie van Teleferick, koos ze voor het nummer ‘For Camille’, dat ik...

De kamer ademt honinggoud. Lamellen snijden zonlicht in uitwaaierende regels op de boekenkast. Gevierde bundels keren mijn poëtica de rug...

hij heeft een steen op de tong een vinger glijdt over nerven geeft klank aan de harde braille krom verhaal uit verwarring van tijdloos...

Het slapertje in mijn oog droomt nog rustig verder Mijn vriend peutert wat in zijn wijsneus Mijn muismat is een olifant Ik heb geen...

Met verblinde vingers kijk ik in het niemandsland waarin jij al vanouds gedijt. Onder zachte dwang de tijd tot stilstand dwingend. Mij...

Giovanni Battista Pergolesi Door de ogen van zijn eigen moeder zag hij keer op keer hoe de over- gaande zoon haar vol liefde ontzag, haar...