Pictionary voor beginners

Ik beeld de zeespiegel uit

armen waaiend, benen golvend, uitdijende dijen, glazige ogen

en langgerekte ademstoten die bij je voeten stranden.

Jij kijkt naar de muren, je gedachten uitgestrekt

over weidse vertes die je van bewerkte foto’s kent

ook een glazige blik, maar anders dan de mijne.

Ik wil je zeggen dat je zo nooit zult raden

hoe diep ik ondertussen al gezonken ben

wij samen aan het zinken zijn

maar zolang jouw ogen het behang fixeren

is mijn mond een schelp

en al wat raast en raast is stilte -

de parel knelt in het binnenste van mijn buik.

Ik wil je zeggen dat zolang je niet begint te graven

er ook niets opgestapeld wordt

geen zoutzakjes langs deze kade

deze oneindige zee.

De lucht alleen maar dikker

de vogels slechts nog olievlekken in die lucht.

Geen dammen om ons over te werpen

geen grond voor een vaste val

niets meer

water kan dat, niets meer over laten.

We moeten ons beschermen, voor dat water dat wilder wil

voor de aarde die wakker wordt

die haar gewichtige stem oefent in het schorre orka-huilen

de nacht openbreekt door haar armen in het midden van de oceaan

als een orkaan rond ons te werpen.

Ik sta met mijn voeten in het water

het zand, de dikke lucht, het uitdunnende huis

niets valt nog te onderscheiden.

Alles zinkt of smelt of zwemt of knelt.

Ik wil je zeggen dat dit het moment is

om mijn mond als een schelp aan je oren te leggen

en de hele wereld die nu zee is daar te horen ruis

lees:

luister naar: