de veren van de orgelkar kriepen door de straten

een buikig beeld zo vol en zo leeg

Het monster in mij ...

Zwart omrandt de plek waar het kruis hing.

in zijn keel trilt een nieuwe bassnaar zijn botten lengen sneller dan licht in april stomverbaasd over de wildgroei van zijn vacht...

het zesde zintuig zegt meer dan wat brandt op het netvlies en golft door gehoorgangen het vangt de echo op van vleermuizen bestrijkt de...

ik schik de jaren in bananendozen

een kind, vermomd in een oude, wijze vrouw

van de mooiste pop stak ze de ogen uit

de lindenbloesem pleit jou vrij

ik zou van alles kunnen zijn

ontwijk geen tegenvoeters

Achter de schutting lag ik stekelig alleen

de kleuren van haar jeugd in facetten uitgestrooid

in mijn wieg bespeurde je de zoete nestgeur na het drinken

in de grijstinten van een stomme film

hoe kunnen wij aan zijn afscheid wennen.

Op het ijs ben ik het mikpunt

mijn lichaam de wachtende brievenbus

De snelweg trekt een suizend vacuüm