voor de moeder van Christine
van de mooiste pop stak ze de ogen uit, knipte
tonnen snippers en ook in de mouwen van haar
nieuwe blouse. moeder snikte, uit gewoonte,
reeg een nieuwe draad, stikte een zondagskleed
uit een doosje zou ze komen. de vermeende schuld
van te lang wachten op een arts moest afgelost
volgens de modekleuren. zij die nooit zou rekenen
of schrijven mocht de ogen van het buurmeisje uitsteken
met snit en naad verzorgde je de wonden die zij weer
open beet. met het bloed onder jouw nagels, stikte je
jaar na jaar haar seizoenen aan elkaar. zij zou stralen,
bleef jouw Barbiepop tot je naald en draad verloor.
uit: Twee uur per maand kom ik van je houden | uitgeverij P