wrakhout

vanuit de deuropening zie ik een kind,

vermomd in een oude, wijze vrouw

ze pelt een mandarijntje, afgemeten,

met broze trommelstokjes 

voorzichtig lacht ze de herkenning

bloot, oogt alsof ze verrast is, verbergt 

de angst voor het nummer dat ze kreeg 

in dit huis van vreemde gezichten

ontwijkt elke vraag, legt een deken

over de vlekken van de leeftijd 

met dikke sokken in gevoerde sloffen

bewaakt ze haar laagste vuur 

in dit winteruur waarin de zon alleen maar 

kouder wordt en zij enkel nog de dagen pelt

wat is er nu van jou geworden, het meisje dat ik

graag had gekend voor ze mijn moeder werd

zonder titel - uit de cyclus Wrakhout

Twee uur per maand kom ik van je houden - uitgeverij P