Venus van Willendorf

I

Zoals ik ben sta ik voor u

geweld van plooien

de vruchten gezwollen

een buikig beeld

zo vol en zo leeg

want op lemen benen.

II

Geef mij grote lappen stof

geef mij kleuren

dat ik wonden bedek

striemen verhul

dat mijn naakte ik verdwijnt

in deze bonte bunker.