Passer

Aan elk schrijven hoort een visioen

vooraf te gaan. Eerst komt het oerbos,

diep en stil. Bramen, struiken, lianen

slingeren zich in touw de bomen uit.

Groot en levensvatbaar schrijft de trek

zich in de vlucht van vroege vogels in.

Dieren kiezen vasteland. Wie straks

rechtop zal staan doemt kruipend op.

Figuren, personen breken uit hun lijst.

Mensen zwellen in de straten aan.

Eentweedrie een optocht. Een mars,

een stil protest. Een foto scheurt ze uit.

Tijd vloeit het uurwerk uit. Het punt

kruipt opnieuw de passer in. Klank

houdt woord. Of het snelsnel of werk

van lange adem wordt moet nog blijken.

Wat onomkeerbaar is, is nog lang niet klaar.

© Paul Rigolle

Lees hier het interview met Paul Rigolle!