Wat niet gezegd wordt

Wat je zei vervaagt zodra je je arm

om de slapende kat op het bed legt.

Je wil haar wekken en toch ook niet.

Ik ben jaloers op de matras.

Je schouders zwijgen

maar hun stilte weegt.

Je woorden sluimeren diep in mijn buik

dwalen er zwaar rond

niet van plan om te vertrekken.

Ik wilde dat jij in míjn handen paste,

ik zou het vasthouden onthouden

zoals een boek dat zwaar leunt,

nog voor één woord is gelezen.