Uitkomst

We slapen tot we het ritme vinden maar het ritme

vinden we nooit. De hartslag houdt ons hoofd wakker.

Maakt geen geluid. Het is wachten tot de volgende ochtend

op een rilling van de huid, de verkeerde voet uit bed.

We zijn vergeten hoe de dag feilloos te beginnen.

Hoe onze woorden bij het ontbijt aan elkaar te rijgen.

We zwaaien kinderen na, werpen een wal op voor ons huis.

Zetten elkaar binnen met zachte hand gevangen.

Geloven rotsvast: hier komen we sterker uit.