top of page

Steniging

Foto van schrijver: Elise VosElise Vos

nacht, de muren hopen zich op

een fluisterlengte verwijderd

van je onbeschermde buik

vol suikerwater en vergeten kruimels


je schudt alle klinkers uit je mond

maar de hond die bij de tafelpoot wacht

vangt ze op in zijn druipende muil

dan verdwijnt hij door het sleutelgat

dat dichtslibt terwijl je erdoor kijkt


handen kunnen geen steniging

tegenhouden, ook niet het inmetselen

van vrouwen in nissen of

het dichten van putten tot de nek


haar groeit waar zonden moeten bedekt

je slijpt de schaar aan de navelsteen

die sinds middernacht naar buiten groeit

stilaan raakt hij de zoldering


oogwit kleurt donker in de hoek

van de krimpende kamer

uiteindelijk raakt je hoofd je knieën

tot je verhardt tot de pit van een vrucht





bottom of page