Genese

Uit het hout van haar hersenstam 

heeft ze een bed gesneden.

Met een hoofdeinde in wolken,

een matras om stuntmannen op te vangen,

mist ze toch de trein

die spoort op alfa-golven.

Ze staat in schuld.

Met tuimelvensters als ogen

vallen steeds vaker haar doden binnen.

Zij dromen evenmin.

De nacht maakt obees

terwijl ze hongert naar slaap

als de mug naar haar bloed.

Ze gunt haar een arm boven het laken,

spant prikkeldraad rond de oren,

blesseert zich aan de naald van de wekker.

uitgeverij P