beschermvrouwe van de verschoppelingen

Steven Van Der Heyden luistert naar Delphine Lecompte

Delphine Lecompte is al jarenlang één van de meest unieke stemmen in de laaglandse poëzie. Haar universum wordt bevolkt door bedeesde zeepzieders, necrofiele tegelleggers, incestueuze imkers en nog meer van dat fraai volk! Zelf omschrijft ze haar gedichten als baldadig, macaber, barok en overdadig.

Wie tussen de regels leest, ontdekt ook een flinke portie humor maar ook een breekbare en ontwapenende kant. In dit eerste interview proberen we alvast een tipje van de sluier te lichten van de vrouw achter de dichteres die met haar deelname aan "De Slimste Mens" meteen gebombardeerd werd tot publiekslieveling.

Wat was jouw grootste guilty pleasure dit jaar?

PG Wodehouse herlezen, Iron Maiden herbeluisteren.

Deed je nog leuke ontdekkingen in dit cultuurluwe jaar?

The Sopranos, Boardwalk Empire, Vikram Seth, Poolse deathmetal.

Wat was jouw favoriete woord van 2020?

Hoestschaamte vond ik niet slecht, al had ik er zelf weinig last van. Je bent een grote muziekkenner/liefhebster, hebben de lockdowns omwille van het coronavirus jouw relatie tot muziek veranderd in termen van impact op jouw schrijven?

Tijdens de coronaperiode heb ik ontdekt dat ik nog meer nood heb aan de smerige gitaren, de baldadige gulzige onstuimigheid, en de obscene puberale liedjesteksten van AC/DC. Zij zijn de enige groep die ik kan verdragen tijdens het schrijven.

Was dit coronajaar voor jou eerder een bevrijding of toch vooral een beperking?

Voor mij was dit jaar een bevrijding; ik heb de opgelegde rustpauze gebruikt om mijn alcoholmisbruik aan te pakken. Ik was ook dankbaar voor de zee van tijd om zonder al te veel prikkels en stoorzenders gedichten te schrijven.

Je steekt niet onder stoelen of banken dat je een hoog libido hebt maar wat was je poëtisch hoogtepunt in 2020?

Mijn poëtische hoogtepunt was/is 'Een orang-oetan en geen Hongaar!' van Delmore Schwartz.

Na jouw deelname aan de "Slimste mens" zagen we je ondertussen ook in de 'Ideale wereld', hoorden we jou als co-presentratice van de tijdloze countdown op Stubru... Is een mediacarrière een stiekeme droom?

Nee, het smaakt niet naar meer; die mediaoptredens maakten mij psychotisch, gaven me een onveilig en onrustig gevoel. Televisie is niets voor mij, het is me te vluchtig en te luchtig. Te vals, te sentimenteel, en te oppervlakkig. Ik werk bovendien graag vanuit de marge; ik schrijf het best wanneer er niets van me wordt verwacht. Radio vond ik fijn; omdat het niet over mijn persona ging, maar over de muziek.

Wat mogen we van jou verwachten in 2021?

Veel gedichten. En mijn eerste Nederlandstalige prozawerk: 'Beschermvrouwe van de Verschoppelingen'.