27

Herinneringen hebben geen nood aan een houvast zeg je

we schudden de as uit de urn en alles waait op –

hier is geen richting meer die moet gevolgd.

Achter ons toetert het leven uit honderd kelen. Nog even

en we worden weer ingehaald. Trappelen we ons op één of ander

baanvak warm als flamencodansers voor hun optreden.

Verlangen beweegt met de vlam en het ongeduld in de voeten.

We bergen de urn op en maken ons klaar voor vertrek.

Onze handen wachten op de bal die de toekomst ons toewerpt.

meer gruis