#4a3437

Alsof ik een schoen verlies, zo baar ik 

mijn kind. Even snel gaat het. Even kwijt.

Blootsvoets loop ik het park in

het ligt achter geen stam. Ik zoek het 

in het bed tussen de tulpen. Mijn tenen 

tasten de barsten af in het pad.

Wat ik vind, voelt niet van mij.

Ik snijd mijn zool aan de bodem          

van mijn angst: jong grind, geen jaren 

hebben de randen gerond. Ik bloed

hink verder, maandenlang, mijn vel 

wordt eelt, misschien 

denk ik dan, zoek ik geen kind. 

Misschien zoekt het kind een moeder.

uitgeverij De Zeef