_edited.png)
Wij hebben een piano staan.
Waar het geluk van vingers ontstaat
voor het zielherstel van een huis.
Een wereld op kleine grootte
voor een kier in schilders en dichters.
Dat het ook werkt op doek.
Of waar poëzie een glas wijn in zoekt.
Voor alle rekwisieten van het sprakeloze
is er esthetische kunst ten koste van niets.
Je kijkt naar de moed van heimwee
en onwezenlijkheid.
De stoel waarmee de adel
van de muziek dan zit.
Alsof je een armlengte stilte een najaar gunt.
En de slijtage van licht doodgraag kan zien.
Een nagloeiend kijken bijna.
Voor een dagboek tussen de doden in.