_edited.png)
In een land dat de ogen moet missen
grijpt de dichter naar zijn taal.
Vreemd is dat niet.
Buiten de mensen een beeld stelen
om met woorden tussen hen terug te keren.
Het is een manier van nemen
niet zonder te geven.
Geduld ontstond op een zondag.
Tot de dingen bij elkaar hoorden.
Tot hij het zien kon noemen.
Kop of munt of hij dat zou overleven.
Willen sterven van het leven
niet van ziekte of slangenbeet.
Het verheft hem geen meter.
Maar minder dan dag en nacht is hij niet.
Hij heeft een grondplan en een hemel.
Daartussen oefent hij witregels.
Afspraken met de dood
als het morgen al kan.
Het maakt hem niet meer dan
iemand anders. Iemand anders
die ook een dode vogel opraapt.