Over de onderwaterwereld van Ingmar Heytze
In een tuinvijver moet je geen bodemschatten verwachten. Wie verder van huis onderduikt kan hier en daar nog ongebleekt koraal aantreffen. Elders kelpwouden of een scheepswrak in een jas van algen, met de beloofde vracht in het ruim. Alles wat door kieuwen ademt en met vinnen zwemt, een kolom van luchtbellen waar walvissen ademen. Over de diepzee weten we minder dan over het oppervlak van de maan. Onder water wacht een vreemde weelde. In gedichten verwijst de onderwaterwereld vaak naar het onderbewustzijn, het onbekende, herinneringen en alles waarin je kan verdrinken. Neem nu dit gedicht van Ingmar Heytze.
Thuisvoelen
Er zijn momenten dat je ergens thuis bent, ook al
zijn het er niet veel. Soms ben je thuis, soms niet,
want dat bestaat: dat je elders in de wereld bent
voelt dat je daar goed zit, dat we samen
varen op één aarde als een huis onder de sterren,
dat elke nachttrein net zo goed een bed is, elke
achterbank een luie stoel, ieder stadsplantsoen
een tuin en elk café een warme haven.
Ook het omgekeerde kan, dat je verlangt naar huis
terwijl je daar al bent, zo'n grijze ochtend dat je
niets herkent en denkt: de muren om mij heen
en deze stoel waarop ik zit, dat zijn mijn muren
niet, laat staan mijn stoel. De wereld blijk gesloten
als een onderzeeër die zich klaarmaakt om te duiken,
kijk, de neus zakt onder water en jij staat nog buiten.
Zulke dagen. Maar dat is maar een gevoel,
het gaat voorbij: de aarde draait nog door,
wij draaien mee, de zon maakt licht, de maan
trekt aan de zee - er zijn moment dat je thuis
bent, ook al zijn het niet veel.
We beginnen en eindigen in de bovenwereld. Een thuis waar niets is wat het is, waar het bed en de stoel meereist naar elke plek waar je kan wonen. Ook de omgekeerde toestand bestaat, ontheemd in eigen huis. Omringd door vreemde muren. In de voorlaatste strofe gebeurt het. De wereld is gesloten als een duikboot die al half onder water is en je staat er buiten en er boven. De duikboot sluit je uit en neemt je mee naar het onbekende. Je gaat (bijna) onder in je eigen huis.
uit de reeks: Welkom in mijn onderwereld
Gun ons een glimp van je onderwereld en zend je gedicht naar roer.inzendingen@gmail.com.