Koffiebar

Nippend van mijn americano zit ik in de vitrine

van mijn ijdelheid. Kijk dan: schriftje, pen, blik

op grauwe wolken, bundel van Wigman.

Tegenover mij: de ochtendstond met as in de mond.

Hebben de stedelingen zich opgebrand?

Het hoesten en piepen van de stad wordt netjes

gesmoord door dubbel glas en latin jazz.

Glijdend door het dikke grijs, de gratie van een man

met een monowheel tussen zijn schoenen geklemd.

Zijn roerloosheid verzet de tijd in de ruimte.

Ik bijt van mijn speculaasje. Het uur verkruimelt

tussen mij en alle gladiatoren daarbuiten.