_edited.png)
Dit is de vaart van een vrouw op een uur dat de blik van zwart-
romantische dichters de lucht nog niet bezoedeld heeft. Soepel
fietst ze door mijn gedachten, koperblonde haren golven haar gratie
achterna. Ze kantelt haar hoofd lichtjes naar rechts. Weegt het gevoel
zwaarder door dan de rede? Welke nacht ademt ze uit? Haar
glimmende benen malen de verzuring in de mijne tot voer voor
bermkonijnen. Ze duwt haar plooirokje tussen haar dijen, wat niet kan
voorkomen dat ik een opwaaiende versregel vang op het moment dat
we elkaar kruisen. Haar parfum is een zucht waarin honderd lusten gestorven
zijn. Zo vertelt mijn schaduw mij nadat hij een seconde raakte aan de hare.