Dementie

Ik werp het anker van mijn herinnering uit

maar je beeltenis dwarrelt weg.

In oneindigheid.

De klemhaken van mijn geest

zijn één en al metaalmoeheid.

Geen verleden.

Geen toekomst.

Niet langer schippperend

tussen winst en verlies,

ben ik het broze ogenblik.

Poreus.

Met mijn lichaam sprokkel ik

de laatste restjes tederheid.