_edited.png)
Steen I
Jongens kijken graag naar stenen. Of praten
tegen keien. Ze lopen wat achter, hebben nog maar pas
de popcorn uit het conservenblik gehaald,
vergeten dat ze korrels en verbrande resten achterlaten,
zien de maïskolven nog niet voor zich staan.
Alle maïsmeisjes zijn vrouwen. Ze houden de stoom
tussen de korrels gevangen, geen van hen spreekt
een woord. Ze worden door onschuld gedragen.
Stenen met een bijzondere vorm zijn goden. Stenen
met een nerf erin zijn gescheurd of aangeboord.
uit: Schermval
Vanwaar komt de steen? Een vraag voor jongens en wetenschappers. Kort samengevat, de steen komt uit het vuur. Eenmaal gekoeld en gestold, vormt hij een blok. Herboren in vaste vorm, soms een berg hoog. Later ontbindt de rots in keien en gruis. De steen verkleint onderweg. Het hangt af van zijn geschiedenis en zijn afgelegde weg. Stenen zijn geen dode dingen, eerder stille getuigen, deel van een kringloop. Ze reizen rond. Waarom kijken jongens graag naar stenen? Waarom knopen ze een gesprek aan met hen? In een gedicht wordt wel meer aan de vragen over gelaten. Het is beter om het raadsel te vermeerderen, zei de filosoof. De dichter zet die stelling kracht bij met taal. De steen draagt betekenis. Hij staat voor het tijdperk van de grotbewoners en mammoetjagers, voor alles wat verhardt, voor een oud wapen of een werktuig. De vuistbijl, de speerpunt. Voor mannelijke dingen.
De jongens hebben popcorn gemaakt in een conservenblik, een experiment met vuur, korrels laten ontpoppen. Maar de maïskolven, waar de popcorn vandaan komt, zien ze niet. De jongens zien het effect maar niet de oorzaak. Het gedicht bloeit van symbolen. De jongens in dit gedicht rijpen trager en lopen achter op de meisjes. Geen gewone meisjes maar maïsmeisjes die stoom gevangen houden. Wie stoom leest, denkt passie. De maïsmeisjes zijn ondertussen al ontpopt tot vrouwen die zwijgen. De stenen zwijgen mee en nemen soms een bijzondere vorm aan. Een goddelijke vorm. Steen ontbindt trager dan vlees. Als sterrenstof onsterfelijk is, dan ook de steen. Geen wonder dat goden, titanen en idolen uit harde materie worden gehouwen. Soms loopt een nerf door de steen. Wat voor een boomblad een ader is, wordt voor de steen een scheur. Geleden schade of een vruchtbaar teken? The crack is where the light gets in. Aangeboorde stenen verliezen hun onschuld. Om iets van waarde te ontginnen moet je soms door een harde laag breken. Iets schenden. Het gedicht moet aangeboord voor het zijn mineralen prijs geeft. Een aanrader uit de tweede bundel van Leen Pil.