Bert Struyvé
Winterhaardklank
dagelijks dwarrelt lettersneeuw op ons neer
tot het onbeschreven blad een sluier wordt
wanneer de laag tot harde woorden verstijft
soms stuiven hele strofen tot gebalde duinen
als zinnen samenscholen voor een veldtocht
tegen interpuncties en spaties in vitale organen
want taal vraagt, luistert, antwoordt, regeert
wanneer je klopt op het hout van de eerste viool
om te horen hoe het klinkt, de rug de snaren voelt