poëet

denkend aan Michel Bartosik

manke cartograaf van de stilte

proef woorden, prevel ze

op de zucht van een onhoorbare zang

leg letters uit zwart op wit papier

niet te sturen tekens op multi-spoor

stilte-spreek in mij niet bekende talen

tel de geribde sporen op de grond

mompelend in inkeer de besmette

bloedbanen waarin trage woorden

vermengen met eeuwen overgeërfde pijn

graaf woordfossielen op, ets

hun raamwerk op ongelijnd papier

een facsimile van verstilde tijd

zwijg in dringende zinnen

tegen slaap en donkere ogen in

tot ze vloeibaar trillen, dansen

op de breuklijn tussen nacht en nanacht

morgen mag vanuit de witheid

van het blad het zingen beginnen

zinderen in een veelstemmig koor

eindeloze modulaties van afwezigheid

Jan M Meier

Michel Bartosik

lees dit fragment uit Rigor Mortis