ze dragen de namen van hun moeders
die de namen van hun moeders dragen en zo gaat dat
generaties door, alleen een nummer aan hun oor
geeft recht op enig privé bestaan
ze nemen hun collectief geheugen te grazen
herkauwen herinneringen aan vers gras
en leggen zich neer in een voorschoot van een weiland
in de dunne lende tussen Vaart en Leuvensesteenweg
loeren gigantische bedrijven op het aasgeld
van wie zich blind laat uitmelken
maar zolang één fietser opkijkt, zullen ze blijven
liggen in de tijd, herinneringen herkauwen
aan de moeders van hun moeders en nergens is haast
want gras wordt groen geboren