Hippotragus leucophaeus

Van ver herkende men uw blauwe schijn

verschijning van een sierlijk-goddelijk dier

dat zich wentelde in bloemenweelde.

Het waren uw horens

spiralen naar een spirituele wereld

die de toeschouwer aanreikten

een torenhoog verlangen:

de wens om even u te zijn

in uw huid te kruipen.

Later resste uw schim

en niet langer uw glimmen.

Geen glimp meer

of het was een geest van een voorouder.

Gij blijft in het geheugen

met slechts opgezette exemplaren

en een bot hier en daar.

Het blijft gissen naar uw lot.

Geen gen of gebod kan u nog redden

maar over de velden zweeft

uw ziel als een blauwe nevel nog.

uit: Opabinia