Barbiepop

    voor de moeder van Christine

van de mooiste pop stak ze de ogen uit, knipte

tonnen snippers en ook in de mouwen van haar

nieuwe blouse. moeder snikte, uit gewoonte,

reeg een nieuwe draad, stikte een zondagskleed

uit een doosje zou ze komen. de vermeende schuld

van te lang wachten op een arts moest afgelost

volgens de modekleuren. zij die nooit zou rekenen

of schrijven mocht de ogen van het buurmeisje uitsteken

met snit en naad verzorgde je de wonden die zij weer

open beet. met het bloed onder jouw nagels, stikte je

jaar na jaar haar seizoenen aan elkaar. zij zou stralen,

bleef jouw Barbiepop tot je naald en draad verloor.

uit: Twee uur per maand kom ik van je houden | uitgeverij P