top of page
  • Foto van schrijverdichter

Luc C Martens


Luc C. Martens is hoogleraar kindertandheelkunde en begon in 2004 met poëzie als antigif tegen de drukke wetenschappelijke loopbaan. Via de workshops van Wisper vond hij in Roel Richelieu Van Londersele zijn mentor.


Met regelmaat publiceerde hij aanvankelijk in het muzenkoeriertje, op ruwe planken, Krakatau, Opspraak, Het Schrijverspodium en de Geletterde mens. Meer recent in Schoon Schip, De Vallei, De schaal van Digther, het Liegend Konijn en Meander.


Hij werd voor zijn poëzie diverse keren genomineerd en gewaardeerd. Hij werd oa. laureaat van de Kronkelprijs (2011) en van de Jules van Campenhoutprijs (2012). Hij won tevens de poëzieprijzen van Ronse (2012) en Grimbergen (2014), de tweede prijs bij CC Boontje (2013) en de derde prijs bij Poemtata (2014). Eervolle vermeldingen kreeg hij bij de Kronkelprijs (2010) en de tweejaarlijkse poëzieprijs van Keerbergen (2012). Hij werd twee maal genomineerd voor de Nieuwegeinse (Nl) literatuurprijs (2010 en 2011). Hij bereikte in 2013 en 2014 telkens de Top 100 van de Turing gedichtenwedstrijd en werd genomineerd voor de Melopee prijs 2016.


Luc C. Martens debuteerde in 2012 met ‘Hoop op Stille muren’(uitg Berghmans). In deze bundel blikt een jonge vijftiger naar wat voorbij is en wat nog zal komen. In 2015 volgde ‘Tussen Arend en Schildpad’ (uitg. P), een bundel reisgedichten die alle continenten bestrijkt. Hierover schreef Prof Yves T’Sjoen: …poëzie die op diepzinnige wijze en met intrigerende natuur- en cultuurbeelden peilt naar het mens-zijn, naar de liefde die in elke porie van deze teksten ademt.


Voor de periode 2014-19 werd hij aangesteld als stadsdichter van Deinze. Na 5 jaar publiceerde hij de bundel ‘Stad van alle seizoenen’.


In 2020 verscheen bij uitg. P ‘Tot ze koud is’ een duobundel met Steven Van Der Heyden. In deze bundel gaan beide dichters met hun eigen complementaire poetica een duet aan om jeugdige, onbezonnen, verloren en verdorven liefdes te bezingen. Een ‘intrigerend duet’ volgens Yves T’Sjoen; een ‘ijzersterke bundel’ volgens Delphine Lecompte.



 

gedichten


bottom of page