aankomst

ik ben het kind van bittere verwijten

zoon van een vader die niet lacht

los zand op een plattegrond van genen

mijn vermoeden van familie

lijkt een stilleven met het terloopse

van een polaroid.

hoe ik bijna een reden voel om te blijven

ondanks de vluchtlijnen,

de barsten in mijn dagen.

Ik los de wereld op in een shot.

ben brandstof voor een droom,

aankomen doe ik al lang niet meer.