_edited.png)
op een dag maken we onszelf wijs
dat de Stille Oceaan honger heeft naar eilanden
Sahelbewoners de droogte over zich afroepen
de straalstroom zich uit noodzaak wel herpakt
geoefend in ontkennen houden we de waan vol
steken ons hoofd als boorkop in het zand
de pijpen gestroopt, de mouwen gestript dragen onze leden meer blaren dan huid we blijven stof onder duinen schuiven happen naar adem, reiken naar bloesem die niet is
de moed heeft het grondwaterpeil bereikt
maar we blijven nomaden, altijd dorstig naar de weg
de blik gericht op de luchtspiegeling
en de blinde vlek, een plas die trilt in de hitte
met bijdragen van
Christophe Batens
Edward Hoornaert
Wim Vandeleene
uit de reeks: 1P2 UNLTD