Je gewicht wikken: licht genoeg
schiet je niet uit de zwerm
met voldoende vet stuur je
het kolken
Een ogenblik. Nog een. Een kneukel zijn
in een vloeibare vuist, een stuk draad
in de naad van een zeppelin die openscheurt
tot een walvismuil. Daarin één baleinhaar
Zolang we blijven dansen rond een kern
die we de onze noemen, voelen we iets
als geluk, houden we wat kennelijk op ons aast
op afstand