Voor Joppe

de vriend van mijn oudste nichtje

het waait verloren maandag

de voren in het veld

smokkelen de winteruren binnen

waardoor de dagen lengen

er is het zilveren licht

dat om de droge takken

van de stroeve lorken ligt

het leven heeft zijn ritme

de aanslag op het vel

u maakt de basis van de tel

waarop de groep zich stoelt

en in maatstrepen en liggende rusten

gaan in uw handen de stokken aan de slag

het hout van rode kornoelje

u houdt de maat in evenwicht

doet water bij de wijn

u slaat de beginselen van mensen

al sinds eeuwen aan

het slagwerk is een heidens iets

dat de magie in zich draagt

van nacht en dag en wijze raad

zonder u geen lied