Vergetelheid

Zoals vrieskou mondjesmaat

in onze huizen kruipt

van keukenkast tot bed

en we voelen het niet,

onze dromen als schaduwen

naast ons lopen, vertellen

wie we nog niet zijn

en wij horen het niet.

Zoals de jaren die snel

om zich heen grijpen

ons nederig maken

en we onthouden ze niet,

we stof en as zijn

een stip in een wit vlak

waarrond alles begint

en we beseffen het niet,

herinneringen bestaansrecht zoeken

in de mazen van een afscheid

en ze vinden nergens een plek,

wortels asfalt breken

en we zien het niet,

zo schuiven wij

onze vergetelheid opzij.

En we weten het niet.