Stroom

ik volg je kookwasfilmpje

dat vlekken uit geheugen wist,

herstel kreuken in een handomdraai.

de keukenkast belooft smoothies.

ik vul de blender tot op de bodem,

alles blijft onzacht als glas.

ik open een lade lichte kleren

spaghettibandjes tegen je angst

de ingemaakte kasten in je hoofd.

ik neem je rode wollen trui vast

leg de mouwen om mijn schouders,

beloof je dat alles in zijn plooien valt.

stilaan leer ik het leven opnieuw te rijden,

geruisloos en zonder fossiele brandstof.

mezelf steeds weer opladen blijft een opgave.