ruimtereis

Maar net was ik erin geslaagd mij uit de eeuwigheid te wurmen die nog vol warme truien en donsdekens lag, en bibberend begaf ik mij in het sombere portiek waarachter niemand minder dan mijn moeder hokte.

Hoe kleverig begon ik niet alsof ik uit het stijfsel kwam. Ik riep dat ik het was, nog zonder naam, klopte verlegen bij haar aan. Ontstaan, bestaan dacht ik, wat als dit niet van haar niet mag? Moet ik dan weer

mijn vorig duister in? Jawel, dan moet het elders maar, in dat van zaadcellen en eisprongen vervuld heelal waaruit in een of ander vroeger ooit een ster ontstond.

uit: Bakermat