raamvertelling

Wie twee vrouwen in de ogen kijkt, heeft de allereerste vrouw gezien. Er gaan heus geen zeven dochters aan een tafel zitten om een stamlijn door te geven, de navel is de bres, het slijkpaadje in het plantsoen dat zelfs de meest verbeten groendienst niet kan verleggen.

Desire lines lopen waar wij ze verlangen, we gaan gewillig met het verlangen mee. Maar willen legt alleen maar meer hiaten bloot, dat is het laatste wat we willen. Het is de kunst om aan het einde van de route volop in leegte aan te komen.

Ook als de route geruisloos verschuift, het aantal stenen obstakels stijgt. De oversteek hou je niet tegen. Een navel droogt na negen dagen. Wat achterblijft, wordt opgeruimd. Het zoogdier in mij kreunt en bijt.

Het vers ‘Willen legt alleen maar meer hiaten bloot,

dat is het laatste wat we willen’ in het gedicht ‘Raamvertelling’

is ontleend aan het gedicht ‘Een kleine geschiedenis’

van Sarah de Koning, gepubliceerd in Turing Gedichten 2017.