(over de scheidingslijn)
Er is minder wit marmer, minder kamers
Maar dit is ons Livadia* aan zee
Hier speelden onze dochters in de golven
Hier verdelen we de wereld in twee
Precies daar, waar je me opat met je ogen
Roep ik je rug toe of je soms niet meer weet
Hoe wij en onze koningskinderen
In die dagen voor alles je speet...
Op dezelfde plek zijn we andere mensen
Zo werkt Livadia aan zee
De stille getuige met lippen van natuursteen
Die ons jawoord verhaspelt tot nee
In het decor van onze zorgeloze zomers
tekenen we berekend het koude verdrag
Het doek valt tussen mijn huis en het jouwe
dat nooit in Livadia lag.
*Paleis Livadia ligt op de Krim. Het gezin van de laatste tsaar bracht er tussen 1911 en 1916 hun zomers door. In februari 1945 sloten Stalin, Churchill en Roosevelt er het verdrag dat leidde tot de Koude Oorlog.