Kijken is een daad

(voor E. Munch)

Hij zoekt het keerpunt waar oog en hand

hun alliantie zijn vergeten.

Speelt graag vals. Zo brengt hij ons

wat dichter bij zijn waarheid,

zonder dat wij het merken. Hoe hij

dat doet geeft zich maar langzaam prijs.

Van kleuren meet hij het soortelijk

gewicht. Hij ordent ze, verstoort,

zet ze op hun kop.

Soms liggen ze er uitgestrekt bij

en lui, dan weer richten ze zich op

en staan ze op hun strepen.

Paarsen zonder naam legt hij te slapen

in de heuvels. Onder het Engels

rood van daken zit venijn.

Het vale groen van gras

springt alle kanten op.

Rechtsonder verliest een tafel in het wit

haar zwaartekracht, een rand in rood

plaatst haar terug op de grond.