geen kookwekker maakt de tijd eenduidig: hij tikt
als verhouding tussen stomen, bakken en roeren.
aan tafel kijken we je kookles in, je trotse morsen
met seconden die niet in de maat willen dansen
wachten enigszins bevreesd op borden die buiten
proportie zijn en voor-en hoofdgerecht verwarren.
de kok is barok, lijdt aan horror vacui,
we blussen onze angst met een saus van humor.
als je om middernacht voorstelt samen af te tellen
doen we mee, vieren de wedergeboorte van het kind.
onhandig lezen we het braille van geschenkpapier.
om jou uit te pakken, is het nog te vroeg.
In 2024 werkte ik mee aan het project van Jana Arns, stadsdichter van Deinze rond werelddementiedag. Haar sociaal-cultureel project leidde tot de uitgave van de groepsbundel Huis van vreemde gezichten. Veertien dichters over dementie en verlies die de stadsdichter op 21 september voorstelde in boekhandel Letters&CO.