Ingrid Strobbe

Ingrid Strobbe (’62) benut de ruimte in haar hoofd graag. Haar gedichten zijn als giraffen die hun lange nek uitsteken; ze willen gezien worden maar houden zich stil. Zo nu en dan worden haar gedichten gebloemleesd, getipt of genomineerd.

lees:

interview

het paard en de meeuw

gedichten

argumenterende meeuw

boerentram naar Ninove

boulevard