_edited.png)
Een man die zich nooit vergiste maar voortdurend de weg kwijt was
Jean Genet
Altijd weer dat aarzelen, het punt zoeken
tussen te weinig en teveel, geen kant op kunnen
De spanning naar mijn vingers zetten
nieuwe vormen zoeken in klei en zweet
Ik wil bezitten wat voortdurend op de vlucht slaat,
streling en insnijding gaan hand in hand
In mijn hoofd hangen continenten van schaduw en vuur,
echo’s van oude meesters
Ik schraap materie tot filigraan
draadfiguren vangen licht, verteren vorm
Ik denk mezelf in valkuilen, zit gevangen
in de beweging, eindigen blijft het moeilijkst