top of page
Foto van schrijverAnnemie Deckmyn

glimlachen

het is iets wat andere baby’s doen in andere armen.

moeder, ik zal nooit geloven dat ik een glimlach was

en rozig, breed mocht verzinken in jouw oogopslag.

dat ik bij jou iets anders dan een melkspoor achterliet,

iets beters dan zure vlekken op je schoot of schouder.


in mijn wieg bespeurde je de zoete nestgeur na het drinken, 

mijn toekomst die er onbevangen, uitgestrekt lag. de jouwe 

hield ik in mijn knuistjes stevig vast. ik kaapte jouw dagen.

jij verteerde deze wending niet, bevocht de last van mijn gewicht.

ik zou nog lang jouw aandacht vragen, ontvangen kon ik niet.


wij, levenslang gegijzeld in elkanders boze blik.


Comments


bottom of page