de snaar die springt

EVACUATIE

In de nacht valt het besluit de knop van de behaaglijkheid om te draaien.

Beschaafde stemmen delen mee dat ze buiten gebruik zullen raken.

Verlaat uw huis en neem uw gitaar en uw kind of huisdier mee.

U blijft geruime tijd weg. Vergeet niet.

U bent het brood in de zak, het water in de fles.

U bent de sleutel die zich omdraait in het slot.

U bent de woning die u verlaat. Laat niet achter wat u bent.

Negeer het gevaar van menigten.

Negeer het gevaar van eindeloos moeizaam voortkruipende auto's, vrachtwagens,

aanhangwagens, hoog bepakte karren, kinderwagens, bussen.

Uitlaatgassen drijven als stofregens aan.

Negeer het tergend miauwende huisdier dat wegkruipt en het tergend jankende kind.

U bent wat jankt en wegkruipt. U bent de snaar die springt.

Wij kunnen uw veiligheid niet garanderen.

U bent uw mobiel. U bent het nieuws.

Verlaat de u die u was. U wordt Hé oprotten jij.

Bespeel uw gitaar met de hoes erom.

Marijke Hanegraaf

In deze nieuwe reeks peilen we naar de smaak van onze reizigers.

Rinske Kegel licht haar voorkeur toe en sluit aan met een eigen gedicht.

Marijke Hanegraaf ken ik persoonlijk, ze is altijd bescheiden over haar werk, maar ik vind dat ze dat niet moet zijn. Ik bespreek met haar, Vicky Franken en Frouke Arns in een tweemaandelijkse bijeenkomst ons werk. Ik vind dat Marijke gezien en gelezen moet worden. Ze debuteerde pas laat, op haar vijftigste. Dit gedicht komt uit haar meest recente bundel 'Bestaansbegeerte' uitgegeven door de Arbeiderspers. Ik vind het mooi dat ze op 'hoge leeftijd' nog zo actief schrijft en zo'n mooie bundel heeft gemaakt. Wat maakt dit gedicht sterk? Het is vrij nuchter geschreven, op gebiedende toon, maar de boodschap is schrijnend en pijnlijk. Het is een opsomming die van 'buitenaf' komt. Er wordt gevraagd van alles te negeren en tegelijkertijd gezegd dat u al die dingen zelf bent. Er lijkt een boodschap in te zitten 'laat niet achter wat u bent'. Het gedicht zegt, mijn inziens eigenlijk, 'we zijn allemaal vluchteling'. Het beschrijft de weg van beschaafd mens 'U', naar de ongewenste 'He oprotten jij'. De vorm is sterk omdat het op deze manier een soort pamflet wordt. Elke specifiek 'gebod' krijgt een aparte strofe. De eindregel vat alles zo pijnlijk samen dat het beeld van iemand die gitaar speelt met de hoes er nog om nog lang op mijn netvlies zal blijven staan. Het feit dat er 'beschaafde stemmen' zijn die dit alles mededelen deed me denken aan de corona tijd, waar beschaafde stemmen ook van alles mede deelden, wat toch een een hoop ellende heeft veroorzaakt, wat voor mij soms ook voelde als gitaar spelen met de hoes er om. Daarom heb ik een gedicht van mezelf gekozen dat ik schreef in coronatijd in opdracht van het UMC Amsterdam.

Lees haar weerwoord