Concept

Ze loopt langs zijn bureau, een mistral 

op hakken. De lucht trilt, zijn adem hapert,

haar parfum bedwelmt zijn gedachten.

Vaker dan nodig typt hij haar naam

alsof letters haar vorm kunnen vangen

en pixels haar huid onthouden.

Zijn mails blijven zakelijk, correct, 

afgemeten, maar te lang, te zorgvuldig,

tussen elk woord een hartslag te veel.

Hij stelt zich voor: haar hand 

op zijn schouder, niet als troost, 

niet als afscheid, maar als blijven.

Helaas heeft zij dingen aan haar hoofd

waar hij niet bij past: beslissingen nemen,

deadlines halen, een toekomst plannen.

Dus klikt hij niet op verzenden, 

maar bewaart haar – keurig 

dichtgevouwen – als concept.