41

zoals een vlam geen weet heeft van het vuur zo werk jij

je in het zweet omhoog, de rode loper omfloerst het beton

met elke trede word je kleiner, de trap steiler

hij wijst naar de wolken waarin hij verdwijnt

een woud van eendere trappen om je heen, daarop

dezelfde nietige mensjes die zich naar boven zwoegen

de laatste overloop eindigt bruusk in het ijle,

leidt naar nergens, plots sta je stil

veel wind te vangen, je staande te houden

zonder houvast, geen weg terug zonder afgang

zonder die durf vat je vuur door zelfontbranding,

een lichtbaken van laaiend enthousiasme, finaal uitgeblust