Bert Struyvé

Winterhaardklank

dagelijks dwarrelt lettersneeuw op ons neer

tot het onbeschreven blad een sluier wordt

wanneer de laag tot harde woorden verstijft

soms stuiven hele strofen tot gebalde duinen

als zinnen samenscholen voor een veldtocht

tegen interpuncties en spaties in vitale organen

want taal vraagt, luistert, antwoordt, regeert

wanneer je klopt op het hout van de eerste viool

om te horen hoe het klinkt, de rug de snaren voelt