verborgen bestanden

gesloten monden zwijgen niet

soms klinkt hun klaagzang door de kamer

een speldenprik in het oor

ze willen dat je hen zoekt

de vrouwen zonder stopwoord
 

amper is het geratel van zijn fiets weggestorven

of je spreidt een bed om zijn taal te kraken

daar vind je hen in het lege rijtjeshuis

hun voeten raken de grond net niet
 

’s nachts tolt je hoofd over het kussen

wat moet je met de rij vrouwen

die hangen zonder rusten

aan hun zorgvuldig opgeknoopte haren?
 

al verft hij dagelijks zijn hoofd

elke nacht laat alle verf los

huivert hij zijn baard blauw
 

gewaden van sprookjesdraad om hun benen

zweven verstild in de grijstinten

van een stomme film. Elke keer dat je hen vindt

doof je het scherm alsof je niets hebt gezien
 

trek je de puzzelstukken uit elkaar

gooit ze in de stoffige doos

terug de zolder op, de sleutel in het slot

het hoofd leeg, een man zonder verleden