Stil akkoord

So geht die Hilfe wieder ohne zu helfen weg.
 Franz Kafka

Aan het onthaal ruil ik mijn identiteit in voor een bestemming.
 Ik was hier eerder, als pasgeboren schreeuw. De cirkel is rond.
 In de wachtkamer tel ik lege stoelen en vul ze met betekenis.

Links luistert een melomaan met verbonden oren. Rechts rouwt een
 schrijver om wat hij niet kan noemen. Ik staar naar een gebarsten tegel.
 Tot de arts roept. We geven vormelijk een hand en gaan door

de helwitte gang. Dwangmatig mijd ik elke voeg. Eén deur in een
 eindeloze reeks staat op een kier. We gaan binnen en nemen
 onze plaatsen in. Hij maakt het bestek op van mijn geest,

het aangetaste gebinte. Als een pupil in remslaap schiet zijn pen
 over het blad. Ik vertrouw zijn vragen. Laat me leiden door
 een droom. Ons gesprek eindigt in een stil akkoord.