Jan M Meier

reboot

hij wil ballast uit zijn hersenen wissen

zoals je een harde schijf opschoont

losse brokjes informatie

herschikt in een logisch verband

aaneensluitende sectoren op een schijf

een reboot zonder gegevensverlies

met de denkkracht van een zeventienjarige

de kennis van een man van zevenenzestig

helder zien in de kwantumfysica

onderhuids schokken woordwolken

als continenten tegen elkaar

barsten uit in een stalen stroom van taal

schaduwen in de grot ingeruild

voor een eeuwenoude lichtstraal

uit de randen van het universum

in de schaduw van een winterochtend

verbijt hij versteende woordbrokjes

kauwend als op leerachtig vlees

geen beeld van een onzichtbare band

geen engel, geen paradijs

geen kosmisch inzicht in handbereik