Jan M Meier

nachtland

hij heeft een steen op de tong

een vinger glijdt over nerven

geeft klank aan de harde braille

krom verhaal uit verwarring van tijdloos tij

alsof hij een droom ontwart

vervlochten lijnen uit de knoop haalt

het sediment in de steen

open legt als een boek van been

hij glimlacht om zijn stenen tafels

uit het diepe dal van de droom

hoe hel en hemel met hem aan de haal gaan

neerslaande stoom van een hersenmachine

cryptogram van onbestemde lettergrepen

beelden uit gehusselde archieven van zijn hoofd

verspringende neuronen in ontregelde dans

een tong met smeltstof van steen

hij heeft extra koffie nodig

en water de hele dag lang

zijn tong een grasveld waar kraaien wormen pikken

en dolle spelletjes spelen met het gruis