magma

we stollen niet langer met de tijd

breken dijken, boren ons uit de zee

van angst waarin we overboord gingen
 

we houden elkaar tegen het licht

herschrijven de ruimte tussen ons :

lucht. land. hand. huid. we verpoppen
 

kruipen uit onze kinderen, verbouwen

ons malende hart tot haven, halen

adem voor elkaar. we dagen de aarde
 

onder een blauwe maan

die hoge golven in ons wekt en worden

water, getijden van één oceaan

uit: Als de lucht valt